نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتا هی آن لحظه شادی که گذ شت
غصه هم خواهد رفت
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز
تو به آیینه،نه! آیینه به تو خیره شده ست
تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف!
بسته های فردا همه ای کاش ای کاش!
ظرف این لحظه ولیکن خالی ست
ساحت سینه پذ یرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید در این بر او باز مکن
تا خدا یک رگ گردن باقی ست
تا خدا مانده به غم وعده این خانه مده!
بعد از این وقفه طولانی،قصد دارم چند پست رو به اشعاری از شهدای عزیز اختصاص بدم...این بار شعری ازشهید رجایی انتخاب کردم...یادشون گرامی...
بشیر روز
تا بشیر تابناک روز
دامن گستراند
از فراز کوهساری دور
در دامان صحرا
بوسه رگبار دشمن
دور از چشم عزیزان
می نوازد پیکر خونین ما را...
همسر من!
زندگی هرچند شیرین است
اما
با تمام آرزوها
دوست می دارم
به دشت سرخ خون گلگون برویم...
یا که بر امواج هستی
قطره ای شفاف باشم
تا که از دریا بگویم...
همسر من!
لاله ای خونین
به روی سینه بنشان
چون شب اندیشان
هراسانند
از گلواژه خون...
همسر من!
سرفرازا
چهره بگشا
خوشه های اشک را
از دیده برچین..
تا مبادا یاغیان شب بپندارند
تو
از شوی در بندت به زندان
ننگ داری
همسر من!
بعد من با کودکانت مهربانتر باش!
عین نور چشمهایت...
تا که ننشیند غبار غم
به روی چهره معصومشان هرگز!
همسر من!
کودکانت
روزگاری گر نشانی از پدر جویند
یا که از نام پدر گویند
گو که شد در راه ایمان
کشته با لبهای خندان....
می گم رفیق!تا حالا به این فکر کردی که با اشتباهاتی که شاید لزوما گناه هم نباشن،چند تا فرصت خوب رو از دست دادیم و گفتیم خدا نخواسته!قسمت نبوده...چه می دونم از همین دلخوشیای خداپسندانه!!!
می گن تو یه شهری سیل میاد.همه پا میذارن به فرار،یه عالمی میگه من نمیام!خدا منو نجات میده!
مردم یه لنج دست وپا می کنن و می گن بابا بیا بریم!غرق می شیا!
عالم ما می گه نچ!نمیشم!خدا منو نجات می ده!
خلاصه آب بالا می گیره و این عالم هی به قسمتای بالا تر و تپه های مرتفع تر میره!یه عده از مردم که هنوز نرفته بودن،با کشتی می رن سراغش و می گن بیا یریم!لج نکن! می میریا!ایشون اما مرغش یه پا داشته که نه نمیام!
آخر سر که همه جا رو آب می گیره و عالم قصه ما می ره نوک کوه،یه عده از بالا سرش رد میشن و میگن فقط ما موندیما!با ما میای؟
میگه نه!خدا منو نجات میده!
و...غرق میشه!
خدا انواع واقسام وسایل رو برای این عالم و همه ما فرستاده و می فرسته،اما چند تابرگ برنده رو، منو تو سوزوندیم رفیق؟
آره!گاهی مصلحت خدا،رحمت خدا،باعث می شه بعضی اتفاقا نیوفته یا بیوفته!اما دعا کنیم خدا این قدرت تشخیص رو بهمون بده تا فرقشو با فرصت سوزونی هامون بفهمیم!آمین!
می دونی داشتم به چی فکر میکردم؟؟؟؟به اینکه شب قدر گذ شت!آره عزیز!
میگی می دونستم خودم؟؟؟می دونم می دونی!آخه….
آخه این چند روز که گذشته داشتم فکر میکردم که…خودمو می گما!به چند تا از قولایی که به خدا دادم شب قدر عمل کردم؟
حالا عمل پیشکش!چند تاش یادم موند اصلا؟!!!
نکنه عادت کردم به درخواست از خدا،درخواست خوبه!؛اما پس من چه وظیفه ای دارم؟؟!
چیزی به آخرش نمونده دوست جون!
بجنبیم تا صدا از آسمون بلند نشده که :بسسسسسسسسسسسسسه!ماه رمضون تمومه!تو اگه بیل زن بودی تا حالا زده بودی بنده جان!
انگار دیروز بود که ذوق کردم که ای ول!ریحان این ماه مبارکو از دست ندیاااااا!!!!سر جدددددت آدم باش یه بار تو عمرت!
انگار دیروز بود که اولین ربنا رو شنیدمو چشامو بستمو گفتم جااااانم!
اگر چه مامانا از سحری گرم کردن خسته شدن!
اما خدایا نمیشه سفره رو جمع نکنن؟آخه از جلو مهمون که ور نمی دارن!وای میستن مهمون خودش بره!البته من از اون مهمون پررررروووهام که باید بیرونم کنی!و الا من کجا برم بهتر از سر سفره تو!...
حالا واقعا میخوای بیرونم کنی؟؟L
باشه!اما من نمی رم هیجا!
میشینم پشت این در!
تا سال دیگه باز بازش کنی!اگه عمری دادیو راهم دادی!
به مهمونت نمیگی خیر پیش بنده من؟نمیگی به سلامت؟نمیگی خوش اومدی؟؟
آره راست میگی!این حرفا همون عیده دیگه!
این عید فطر یعنی همین!یعنی خوش اومدی!به سلامت!
واسه این بنده پررووو،این خوش اومدی،که اسمشو گذاشتی عید که کمتر غصه بخورم،خیلی سنگینه!خیلی سخته!کمکم کن از این مهمونی با آّبرو مندی برم بیرون!
کمکم کن خدای مهربونم....
شما را به ترس از خدا سفارش می کنم،به دنیا پرستی روی نیا ورید،گرچه به سراغ شما آید،و بر آنچه از دنیا از دست می دهید اندو هناک نبا شید،حق را بگویید و برای پاداش الهی عمل کنیدو دشمن ستمگر و یاور ستمدیده باشید.
شما را و تمام فرزندان و خاندانم را و کسانی که این وصیت به آنها میرسد را،به ترس از خدا،نظم در امور زندگی و ایجاد صلح و آشتی در میانتان سفارش می کنم.زیرا من از جد شما شنیده ام که فرمود:
اصلاح بین مردم از یکسال روزه و نماز برتر است.
خدا را! خدارا!در باره یتیمان،نکند آنها را گاه سیر و گاه گرسنه بدارید و حقوقشان ضایع گردد!
خدا را!خدا را!در باره همسایگان.حقوقسان را رعایت کنید که وصیت پیامبر شماست.همواره به خوشرفتاری با همسایه سفارش می فرمود تا آنجا که گمان بردیم برای آنها ارث معین خواهد کرد.
خدا را!خدا را!در باره قرآن.مبادا دیگران در عمل به دستورات آن از شما پیشی گیرند.
خدا را!خدا را! در باره نماز.چرا که ستون دین شماست.
خدا را!خدا را! در باره خانه خدا.که اگر کعبه کلوت شود مهلت داده نمی شوید.
خدا را!خدا را!در باره جهاد.با اموال و جان ها و زبان های خویش.(شامل وبلاگ نویسان گرامی هم می شه انشا الله!)
بر شما باد پیوستن به یکدیگر.مبادا از هم روی گردانید،وپیوند و دوستی با خدا را از بین ببرید.امر به معروف و نهی از منکر را فراموش نکنید،که بدیهای شما بر شما مسلط شود و آنگاه هر چه بخوانید خدا را جوابتان ندهد!
رواست که به گناهکاران به دیده ترحم بنگرند و شکر این نعمت گزارند که شکر گزاری آنان را از عیب جویی دیگران باز دارد،چرا و چگونه آن عیب جو،عیب برادر خویش گوید؟!
و او را به بلایی که گرفتار است سرزنش می کند؟
آیا به خاطر ندارد خدا چگونه او را بخشید و گناهان او را پرده پوشی کرد؟
چگونه دیگری را به گناهی سرزنش می کند که خود قبلا به آن مبتلا بوده؟
یا گناه دیگری مرتکب شده که از آن بزرگ تر است!!!
به خدا سوگند!گرچه خدارا به گناهان بزرگ عصیان نکرده و تنها گناهان کوچکی مرتکب شده باشد،اما جرأت او بر عیل جویی او از مردم گناه بزرگتری است!
ای بنده خدا در عیب جویی مردم شتاب مکن،شاید خدایش بخشیده باشد،و بر گناهان کوچک خود ایمن نباش،شاید برای آنها کیفر داده شوی!پس هر کدام از شما اگر بر عیب کسی آگاه است،به خاطر آنچه تنها خود از خود می داند،باید از عیب جویی او بپرهیزد.
به شکر از نداشتن آن عیب مشغول شوید و دیگران را میازارید..
از فرمایشات امیر مومنان...
نامه جمعی از ایثار گران به حداد:
تصویب لایحه خدمت رسانی به ایثارگران توسط مجلس شورای اسلامی تاکنون موجب برانگیخته شدن نارضایتی و اعتراضات بسیاز زیاد خانواده های شاهد و ایثارگر شده است مجلس شورای اسلامی این لایحه در مورخه 5/6/85 با وجودی که تعداد کثیری از ایثارگران جلوی مجلس تجمع اعتراضی بر پا کرده بودند بدون در نظر گرفتن و توجه به قشر ایثارگر و با همه نواقص آن – همانگونه که رئیس مجلس پس تصویب لایحه نیز به آن اشاره کردند- تصویب کرد.
نامه زیر بخشی از واکنشهای اعتراضی این عزیزان است که طی نامه ای خطاب به آقای حداد رئیس مجلس شورای اسلامی نگاشته شده است.
جناب آقای حداد
به امید سبک کردن بارگناه این برائت نامه و توبه نامه را نوشتیم.
آنروز که به بهانه ها و ملاحظاتی در رای اعتماد به شما در مجلس ششم اشکالاتی تراشیده شد که اگر تمهیدات و ملاحظات دوستان نبود این دغدغه رفع نمی شد.
امثال ما چون خود شما از رفع نگرانی و حصول نتیجه بسیار خرسند شدیم و وقتی شما را در راس قوه مقننه دیدیم با توجه به آرزوهای متاثر از کشمکشهای جریانات روز بسیار مشعوف شدیم که روی چه کسانی کم شد ! اما گویا این هم از لطف خدا باشد که نتیجه بلهوسی و تمایلات نفسانی ما را فورا برای تنبیه همه ما بنمایاند که عسی ان تکرهو شیئا و هو خیرا لکم.
آقای حداد بنظر ما اگر شما در راس این مجلس نبودید وضع مجلس اینطور نمیشد که به ننگ تضییع حق ایثارگران افتخار و مباهات کند و آنرا عیدی بنامد! و بی اعتنایی و اهانت به نمادهای عینی انقلاب اسلامی را شجاعت تلقی کنند و بر این گناه نابخشودنی پایفشارند و به راه توبه و بازگشت از گناه لجوجانه بی اعتنا شوند، معصوم(ع) می فرماید : هرجا ستمی دیدید لعنت کنید سقیفه را چون هر ستمی ریشه در سقیفه دارد.
آقای حداد پس از آن کار خبطی که در تاریخ 5/6/85 در کارنامه مجلس ثبت نمودید چرا لجوجانه اصرار و انتظار دارید دیگران را نیز آلوده و صورت مسئله را حذف کنید و همه چیز را خراب کنید، مطمئن باشید نظام منبعث از خون شهدا و مجاهدت ایثارگران مکتب حق اهل بیت (ع) با کسی زد و بند ندارد.
ما آنروزی که شما را آبروی خود می خواندیم و هر کاری برای حفظ این آبرو می کردیم انتظار چنین کاری را از شما نداشتیم اما باز هم خدا را شاکریم که با این زجر و اجحاف و ستمی که در ظل عنایت شما در قالب تصویب لایحه به ایثارگران شد ما کفاره این اعتماد بی جا را دادیم و برای انگی که شما به انقلاب اسلامی در مجلس زدید در این ماه مبارک و شبهای قدر درب ندامت و توبه را برای همه بازگذارده اند- از رحمت خدا بی نصیب نمانید.
انشاءالله خداوند همه ما را ببخشد و یهدینا الی صراط مستقیم
هشدار اول:از خونریزی بپرهیز،و از خون نا حق پروا کن.که هیچ
چیزبه اندازه خون نا حق کیفر الهی را نزدیک نمی کند ؛ و نابودی نعمت
را سرعت نمیبخشد..
از ریحتن خون حرام پایه های حکومت خود را تقویت مکن...
هشدار دوم:مبادا هرگز دچار خود پسندی گردی،و به خوبی های خود
اطمینان کنی و ستایش را دوست داشته باشی...که اینها همه از بهترین
فرصتهای
شیطان برای هجوم آوردن به توست...تا کردار نیک نیکو کاران را تباه سازد...
هشدار سوم:مبادا هرگز با خدمتی که انجام میدهی بر مردم منت
بگذاری،یا آنچه را انجام داده ای بزرگ شماری...یا مردم را وعده داده ، سپس
خلف وعده نمایی...
منت نهادن ، پاداش نیکو کاری را از بین می بردو کاری را بزرگ شمردن ، نور
حق را خاموش می کند...
و خلاف وعده عمل کردن، خشم خدا و بنده را در پی دارد...
گوشمون سوراخه؟همینا رو آویزه کنیم....تا بعد....التماس دعا
نشانه های پرهیزگاران:
و از نشانه های پرهیزگاران این است که،در دینداری نیرومند،نرم خو و دور اندیش است،ایمانش پر ز
یقین،حریص در کسب دانش،با وجود داشتن علم بردبار،در توانگری میانه رو،در عبادت فروتن،در
تهیدستی آراسته،در سختی ها بردبار،در جستجوی کسب حلال،در راه هدایت شادمان،و از طمع دوری
کننده است…
روز را به شب می رساند با سپاس،و شب را به روز با یا خدا.شب میخوابد اما ترسان،و صبح بر می خیزد اما
شادمان؛ترس از آنکه نکند غفلت ورزد و شادی از درک رحمت دوباره پروردگار…
آرزویش نزدیک و لغزشش اندک،قلبش فروتن،نفسش قانع،خوراکش کم،کارش آسان،دینش
محفوظ،شهوتش در حرام مرده،و خشمش فرو خورده است،مردم به خیرش امیدوار و از شرش در
امانند..بخشی از خطبه علی(ع) به همام…
ای شریح...
هیچ گاه از دنیا ایمن مباش!
بدان اگر برای چیزی که دوست میداری،
یا آنچه که خوشایند تو نیست،
خود را باز نداری؛هوس ها تو را به زیان فراوان
خواهند کشید…
نفس خود را باز دار و بر آن نگهبانی کن؛و به هنگام خشم،بر نفس خویش شکننده و حاکم باش…
التماس دعا
